poezja

Jestem w lekkim szoku, gdyż ostatni raz pisałam tu prawie dwa lata temu. Stworzyłam swoje malutkie studio i... trzeba działać, wszystko to takie dziwne i nowe, ale myślę, że daję radę, ostatnia sesja bardzo mi się podoba i choć wizja w mojej głowie przede wszystkim znajdowała się w plenerze, to całą stylizację przeniosłam do studia. Fantastycznie patrzy się na to jak moja modelka Ania Gad się rozwija, magiczna dusza. Przede mną nowe wyzwania - jednym z dużych moich celów było właśnie stworzenie studia, teraz

Antybiotyki Przemoczona płaczem w rozkolejonym pociągu lęków. Nikt nie znalazł Twojej częstotliwości. Jak cytryna z cukrem w słoiku moczysz myśli. Tabletki na chore gardło. I przestań już krzyczeć! Nikt nie słyszy Cię zza burty. Ty toniesz i tylko toniesz. Całą siebie gubisz w pospiechu. Luli laj, spij już na dnie, luli laj. Przytul się do czarnych scenariuszy. Tabletki na chore zatoki. Wsiadaj, no wsiadaj do tego cholernego autobusu! Tak jak inni z pustym wzrokiem zwyczajnie gdzieś dojedziesz. Nie pokazuj palcem, nie wychylaj si&#28

Nie chcę już pisać o sobie. O wehikułach czasu w głowie. Coś mnie zniszczyło, ale nie nieodwracalnie. Bo myśli spinają mnie chłodnego srebra spinaczem. Jakoś poezja już nie dymi z papierosowej weny. Oczy zapchały się beznadziejnymi paprochami. Nie wiem o co chodzi, jakie dywany rozkładają się we mnie.